సీతారామయ్య గరిమెళ్ళ

చల్లని వెన్నెల స్పర్శకు మురిసిన కలువ రేకులు ఎదను తడిమి మత్తును జల్లగా....! మూతపడిన కన్నుల కలలో విరిసిన నీ సుందర రూపం, తారల అలలా నేల జారగా...! మూగమనసుల అసహజ పరిమళాలు, గూడు చేసుకున్నబాసలు ఆలపించలేని హిందోళరాగాలు; వెనుతిరిగిన క్షణాల మెలికల ఆల్లికలో ఓ వయనం చొరవచూపి . ఏకాంతముగా మదినల్లుకున్నరాతిరి సందేశాలు, రాసిన ప్రేమ పుస్తకం చదివిన మనసు ఒంపిన జ్ఞాపకాల మెరుపులు ...నివేదిస్తున్న మౌన సంతకాలు మిగిల్చిన అక్షర నీరాజనపు గురుతులు చెరగని ఊహావెశపు మధురిమల మౌనముద్రలు లెక్కపెడుతున్న, కాంతి లేఖల కలువ కాగితాల పై ఏ నిమిషమో తిరిగి విరచించనా అలనాటి మన ప్రేమకధ మౌనంగా ఓ హృదయమా ...అనుకుంటూ నిన్నూహిస్తూ నే రాస్తున్నప్రతి ప్రేమకావ్యమూ చరిత్రలు చూడని సువర్ణ ద్వీపములో, ఇరువురి సప్త జన్మల సాన్నిహిత్యానికి ..... వారధి కడుతూ జన్మజన్మకి నిన్నే ఆరాధిస్తున్నా .

కరిగిపోలేదు నీ జ్ఞాపకం కాలం తిరిగొస్తే ఎంత బాగుణ్ణు నిను తలచి తలచి నిలిచిపోతే నీ తీయటి జ్ఞాపకానికి విలువలేదు . ఆగిపోదెన్నడూ వర్తమానములో కూడా నీ వందించిన జ్ఞాపకం '' అయినా తిరిగిరాని వాటి మీదే నాకెందుకింత ఆరాటం , కష్టమయినా సుఖఃమయినా నీ వందించిన తీయటి జ్ఞాపం మరుపురాకున్నదీ